In gesprek met Terence Goodmann
Plotscast is begonnen in de eerste week van lockdown in 2020. De podcast bestond uit inzendingen van dichters, denkers en dromers die zij thuis opnamen. Op hun telefoon, buiten of in hun geïmproviseerde studio in de bezemkast.
In dit blog schijnen we een licht op deze Plotscasters van het eerste uur. Deze keer: Terence Goodmann.
"Dat is voor mij denk ik de zin van het leven. Verspreiden van vreugde en liefde." - Terence Goodmann
Hoe zou jij jezelf omschrijven als artiest?
Allereerst ben ik natuurlijk nog heel erg zoekende. Ik denk dat je mij kan omschrijven als een pop-soul-artiest met een elektronisch tintje. Waarin ook wel hiphop-achtige invloeden terugkomen. Wat vaak veel liefde heeft voor de Nederlandse taal.
Een poëtische tint en het liefst dansbaar, of in ieder geval aan te zetten op elk moment van de dag.
Gaaf, je wil dat iemand je op de fiets luistert maar ook op een feestje of bij het eten.
Ja precies. En natuurlijk scheelt het per nummer. Het ene nummer is qua bpm heel langzaam en wat chiller.
Daarnaast vertelt het ene nummer over mijn problemen en een ander wat meer luchtig over dat je gewoon moet chillen (moet lachen). Dat is belangrijk.
Het kan erg verschillen, ook in de liedjes die er nog aan moeten komen.
Over het algemeen is het de bedoeling dat je er lekker naar kunt luisteren zonder dat je er al te veel over hoeft na te denken. Die je meeneemt in een verhaal.
Je werkt ook samen met andere artiesten, maak je dingen alleen? Hoe doe je dat?
Over het algemeen heb ik een aantal liedjes zelf geschreven qua melodie en tekst.
En vervolgens denk ik dat ze veel meer tot hun recht komen op moment dat daar instrumenten bij komen die ik zelf niet bespeel. Ik ben zelf erg fan van de live-ervaring. Bijvoorbeeld een video maken waarin je ziet dat mensen echt iets aan het doen zijn, niet geplaybackt is.
Zo heb ik voor de video ‘Leef’ in de Metaalkathedraal gewoon 4 takes gedaan met een strijkkwartet, een drummer, ikzelf dan en twee moderne dansers. Dat ontwikkelt zichzelf zonder er al te veel choreografie aan te geven. De dansers hebben dat natuurlijk wel maar die hebben dat zelf gemaakt, dat laat ik helemaal vrij aan de artiest. Dan ontstaat iets wat ik zelf niet voor ogen had en wat mij weer kan motiveren en inspireren om nieuwe dingen te maken en om dat te delen met mensen.
Heel tof. Er komt binnenkort een bijdrage van jou in Plotscast. Eigenlijk met videoclip, dat heb je ook live opgenomen?
Ja dat klopt ja. Met Boudewijn Pleij, een fantastische, heeft Conservatorium gedaan en is toetsenist in de videoclip en tevens ook degenen die de mix en productie heeft gedaan. Ook de sound engineering. Hij weet het allemaal heel goed te vangen. Het is ook het eerst in mijn leven dat ik met in-ears werk. Dus wij horen op dat moment zelf niet perse het totaal geluid.
Stel je voor je zit daar te kijken, bijvoorbeeld als cameraman, dan hoor je alleen het drumstel en de stem. Niet versterkt. Dat is een hele gekke gewaarwording. Pas later wordt dat allemaal gemixt zodat de volumes kloppen. Verder wordt er niet veel aan veranderd.
Dat werkt fantastisch he? Die in-ears.
Ja ik zal je eerlijk vertellen, ik had eerder een optreden in Radion met een elektronisch Live Project. Engelstalig was dat. Daar heb ik in-ears gebruikt en geleend van iemand en die ben ik daar kwijtgeraakt. Maar die heb ik wel weer netjes teruggegeven.
Dat was wel pijnlijk. Maarja, kan gebeuren.
Tof dat je met zoveel mensen samenwerkt! Heb jij zelf een muziekopleiding gedaan?
Nee.
Hoe zijn deze mensen op jouw pad gekomen?
Ik ben in mijn zoektocht naar mijn muzikale ik die rond 2015 begon, op zoek gegaan naar evenementen. Ik was altijd wel in 'T Pothuys (café Utrecht) te vinden en luisterde daar naar muzikanten. Dan filter je uit wie je goed vindt in de stad Utrecht. In die mensen ben je geïnteresseerd in en ga je opzoeken op internet. Daarmee raak je aan de praat.
Vervolgens ben ik in 2016 zelf begonnen met het schrijven van liedjes en dat naar buiten brengen. Daarmee ben ik mensen gaan benaderen.
Dat begon met Myrthe van de Weetering, violiste. Die heeft mij geholpen met het liedje ‘In Het Midden’ die in de Domtoren is opgenomen. Zij schrijft dan de compositie van de viool maar de melodie van de tekst die was al geschreven door mijzelf. Dat komt dan samen en wordt dan een nummer.
Op zichzelf vond ik het nog geen liedje. Dan kom ik met een soort kwart/half product -vind ik zelf- en probeer daar met andere muzikanten een geheel van te maken.
Die geven daar hun eigen kijk op.
Ja en hun eigen twist eraan. Dus eigenlijk heeft elk gerecht dan een andere smaak, een andere keuken. Dat maakt het ook interessant. Ik had zelf ook vroeger als ik naar CD’s luisterde, ook van hele goede artiesten, dat ik na drie nummers afhaakte. Vaak bij artiesten als Norah Jones ofzo, zij had hele toffe mooie liedjes en de muziek was goed. Maar na een aantal nummers wordt het grijs ofzo. En pakt het niet meer.
Daarom wil ik op mijn EP die ik dit jaar wil uitbrengen ook met verschillende mensen samenwerken, en dus verschillende gevoelens meegeven. Ook omdat ik gewoon niet elke dag patat wil eten (moet lachen). En ook niet elke ochtend vrolijk wakker word.
Je wil verschillende kleuren op jouw plaat.
Precies. En dat gevoel ook variëren. De bedoeling is om eerst een single uit te brengen en die een soort van strategisch te releasen op het moment dat we weer dingen mogen. Het nummer raakt wel echt een vrolijke noot en past wel echt bij de zon en bij dat mensen elkaar weer mogen aanraken.
Je wilt bijdragen aan het gevoel van vrijheid.
Absoluut, en ook aan het verlangen naar dansen en verbinding en aanraking.
Ik denk dat we richten op 6 á 7 liedjes, waarbij er 5 al wel tekentafel voorbij zijn maar studio-technisch nog niet helemaal. Het wordt Nederlandstalig.
Wat wel leuk is om te weten, ik heb in 2018 met Jerry Bloem, een componist en pianist waarmee ik ook vaak speel een geluidsopname gemaakt met een ZOOM-microfoon op een zaterdagochtend. Hoe ik die beleef.
Dus de Bloemenmarkt de Lapjesmarkt, het draaiorgel, het Vredenburg. Eigenlijk alles wat een beetje herkenbaar is. De Domtoren maar ook ‘Dalia’s in alle kleuren’ van de markt. Daar hebben we een collage van gemaakt en dat wordt de intro van de EP. Het wordt heel vet want daar is ook een Jazz-drummer een compositie overheen aan het schrijven en er komt een tekst van mij bij.
Ik heb heel veel zin om die reis te maken en te creëren voor de mensen die ernaar willen luisteren. Het is een heel leuk proces.
Een kleine ode aan Utrecht.
Ja absoluut.
Wat inspireert jou?
Dat verschilt heel erg. Ik heb verschillende manieren en invalshoeken om een liedje te schrijven. Ik kan soms op mijn fiets zitten met een dictafoon in mijn hand, bijna tegen een paal aan fietsen dat mensen denken: ‘Wat is hij aan het doen?’.
Omdat ik dan een melodie heb en daarbij komt weer een gevoel en kleur. Dat brengt mij weer naar een onderwerp. Wat dan die inspiratie is op dat moment letterlijk kan puur zijn hoe ik mij voel op een dag.
Vervolgens heb ik tekstueel ook inspiratie en die gaan dan vaak over lichtpuntjes op de dag. Een lichtpuntjes kan zijn dat ik even heel erg verliefd wordt op de stad waar ik woon op dat moment. Omdat ik dus langs een gracht loop en zie wat mijn oog streelt.
Ik denk dat het vaak begint bij een gevoel. De inspiratie begint vaak daar. Net zoals het gevoel wat je hebt als je verlieft op iemand bent of heel boos bent, dat je maag wordt samengeknepen. Dat zorgt soms voor melodie en tekst bij mij.
Je inspiratie komt voornamelijk uit jezelf.
Ja en dat uit mijzelf is natuurlijk wel weer een antwoord op wat ik meemaak en zie. Wat er om mij heen gebeurt.
Dan zit je op de fiets en neem je het op.
Ja (lacht). Of ik sta in de kroeg te plassen en in mijn andere hand een telefoon, dat iemand het toilet binnen komt en denkt: ‘Wat is hij aan het doen, wat een debiel.’ Dat heb ik ook wel eens meegemaakt. Maar anders vergeet ik het.
Belangrijk om het gewoon tóch te doen! Een ander kan het wel raar vinden maar die luistert daarna misschien wel graag naar jouw liedje.
Is er nog iets wat jij zou willen vertellen of delen?
Wat wel leuk is om te weten is dat mijn EP ‘Kleurplaat’ gaat heten. Omdat hij zoveel kanten van mijzelf belicht. Dingen waar ik zelf heel veel moeite mee heb maar ook dingen waar ik naar verlang. Tot aan hele luchtige onderwerpen.
Dat wil ik ook meegeven aan mensen. Niet altijd het antwoord hoeven hebben maar gewoon rust in jezelf kunnen vinden dat het allemaal oké is. Zolang ze maar lief zijn voor elkaar.
Een boodschap van liefde.
Ja. Dat is voor mij denk ik de zin van het leven. Verspreiden van vreugde en liefde. En daar zelf ook af en toe met gezonde mate aan houden.
Hoe bedoel je dat?
Nou, te veel feesten is natuurlijk ook niet goed. Maar wel ontspannen en met een open blik en open armen de wereld in. Dat helpt meer denk ik meer dan die disconnectie die op dit moment speelt.
Je kunt ook op beide manieren leven. Dan is je leven ook zo. Vanuit angst of disconnectie leven kan gewoon en dan is de wereld ook los van jou, dan ben je los van mensen. Andersom hetzelfde, dan ontmoet je mensen die ook zo leven. Dat is iets heel moois.
Je kijkt door een bril die je zelf opzet. Ik denk dat de wereld heel klein kan zijn als je hem klein maakt. Daartegenover heel groot kan zijn als je daarin gelooft en dan komt het ook vaak gewoon wel goed. Met uitzonderingen daar gelaten natuurlijk.
Hou je ons op de hoogte als je plaat en single uitkomen?
Zeker weten!
Check Terence hier: https://youtu.be/YeSi6fPKidg
Benieuwd naar hoe Terence klinkt? Luister naar hem in aflevering #2 van Plotscast. Te beluisteren op jouw favoriete podcastapp. Binnenkort ook zijn nieuwe single in onze aflevering, dus blijf vooral volgen, luisteren en dromen!